Archeologia i historia
W 1934 r. podpisano umowę o zakup ziemi przyszłego moszawu Nahariya.
Podpisali ją przedsiębiorcy, którzy założyli firmę "Nahariya Small Farms Ltd" oraz przedstawiciele rodziny Touani z Libanu.
Umowa sprzedaży obejmowała 2 bloki, jeden o powierzchni 200 hektarów, a drugi około kilometra na południe od niego - około 46 hektarów.
Ta część nazywała się "Ein Sarih", co oznacza po arabsku źródło radości.
W czerwcu 1935 r. Phillip Lieberman, bogaty przemysłowiec ze Stanisławia (wówczas część Polski, a później Ukrainy) przejął południowy blok i zmienił nazwę na "Ein Sara" na część swojej zmarłej żony Sary-Babate.