Tel Bet Shemesh

Tel Beit Shemesh jest starożytnym Beit Szemesz, u podnóża wzgórza Nahal Sorek, naturalnej granicy pomiędzy krainami plemion zamieszkującymi Tel: Juda, Benjamin i Dan. Z punktu widokowego na wzgórza można sobie wyobrazić konwój z Arką Przymierza idący z zachodu przez Nahal Sorek, podczas gdy lud Beit Szemesz zbierał pszenicę w dolinie. 

W czasach króla Salomona Beit Szemesz stało się centralnym miastem jednej z jego dzielnic. Podczas panowania Judy, Beit Szemesz było jednym z głównych miast tego królestwa, w którym Amazjasz, król Judy, został schwytany przez Jeszasza, króla Izraela. Te i inne wojny zakończyły potęgę Królestwa Judy, a Filistyni wykorzystali słabość królestwa. Zaatakowali miasta Nizin i podbili Beit Szemesz. 

Beit Szemesz osiągnęło szczyt swojej ważności w okresie Pierwszej Świątyni. Wykopaliska archeologiczne przeprowadzono około 100 lat temu.

Początkowo wykopaliska koncentrowały się na fortyfikacjach miasta i otaczającej je ścianie; jego budowa sięga czasów Kananejczyków, część budynków została odbudowana na początku okresu Królestwa Judy. Można je zobaczyć przy bramie na północnym krańcu miasta.

Pod bramą został odkryty kanał wodny, który kiedyś uważano za kanał odwadniający, ale obecnie stwierdzono, że był on częścią zakładu wodnego, który zbudowano w mieście. Zakład wodny: Zbudowany w mieście duży zakład wodny stanowił źródło wody dla mieszkańców. Budynek wejściowy do zbiornika ma formę głębokiego, kwadratowego szybu prowadzącego do schodów, z których niektóre zbudowane są z kamienia, a inne wykute w skale. Zbiornik wodny został wykuty w kształcie krzyża, z czterema salami o długości 9 metrów i wysokości 6 metrów.

Całkowita objętość każdej sali osiągała około 800 metrów sześciennych wody. Zbiornik gromadzi wodę deszczową odprowadzaną z ulic oraz z rynien ponad i wokół niej. 

Południowa Brama: Bramę odkryto na południowym krańcu Tel, jest ona datowana na okres kananejski i osiedlania się Izraelitów. W pewnym momencie brama ta została zaplombowana i była nieczynna, a podczas panowania monarchy wykorzystywano tylko północną bramę.